Το πετιμέζι στην αρχαιότητα

Στην αρχαιότητα θεωρούνταν ως το "εκ σταφύλων παραγόμενον μέλι".

 Το πετιμέζι ήταν το αρχαίο γλυκαντικό μας. Ο Αθήναιος (τέλη 2ου –αρχές 3ου π.χ. αιώνα) περιγράφει μια συνταγή ψαριού με πετιμέζι.

Μάλιστα υπήρχε ένα είδος κλίμακας για την αξιολόγηση του μούστου και κατά συνέπεια και του πετιμεζιού ανάλογα με το χρώμα και την πυκνότητα του.

 Υπήρχε ο γλεύκος που εκτιμάται ότι ήταν κάτι που έμοιαζε με τον φρέσκο μούστο από υπερβολικά ώριμα σταφύλια. Το έψημα ήταν συμπυκνωμένος χυμός σταφυλιών με την πυκνότητα του μελιού, που συχνά αντικαθιστούσε το τελευταίο. Ο εψετός ήταν λίγο λιγότερο πυκνός.

   Το πετιμέζι το συναντάμε και στην αρχαία Ρώμη, στην Κύπρο και στην Κρήτη.

Στα βυζαντινά χρόνια ο μούστος και το πετιμέζι αποτελούσαν προϊόντα απαραίτητα για την παρασκευή γλυκισμάτων. M' αυτό παρασκεύαζαν γλυκά τα οποία δεν διαφέρουν και πολύ από κείνα που παρασκευάζονται ακόμη και σήμερα σε πολλές ελληνικές περιοχές.

  Σήμερα μετά από μελέτες για την θρεπτική αξία του πετιμεζιού βλέπουμε το παραδοσιακό γλυκαντικό που εξοστρατίστηκε από την ζάχαρη, να επιστρέφει δυναμικά και να διεκδικεί την θέση που του αξίζει.